İbrahim Halil ER

Ülkenin Ciddi Sorunları Var

Türkiye'nin birçok şehrini ve değişik köylerini ziyaret ettim. Gördüğüm manzara şuydu:

Biz artık çalışmayı sevmiyoruz.

Hele tarım alanında, çiftliklerde ve hayvancılıkta çalışmak bizim için hakaret anlamına geliyor.

Et fiyatlarının yüksekliğinin nedenlerini bir kasaba sorduklarında "hayvan yok ki" cevabı bizi kara kara düşündürmeli.

Biz tarımda ve hayvancılıkta yokuz.

Binlerce hektar arazimiz boş beleş duruyor. Buna hazine arazileri dahil bile değil. Olar hep boş durur ve ekonomiye bir türlü kazandırılmaz. (Halbuki Osmanlı devleti bu arazileri tımar sistemiyle insanlara işletilmesi için dağıtır hem işsizlik ortadan kalkar ve hem de ülke ekonomisine katkı olurdu. Tekrar tımar sistemine dönülmeli)

Doğuda, güneydoğuda ve karadeniz'de tarımda çalışacak insan bulunmuyor... Köyler yazın bir kaç ay dolu. Bu kişilerin çoğu da kendi köylerine turistik seyahat yapıyorlar. Ama kimse arazisini işletecek insana da kiralamayı istemiyor. (Bence Suriyelileri bu alanda istihdam edersek hem onların ekonomiye olan külfetleri kalkar ve hem de bizim işletilmeyen tarım alanlarımız işletilmiş olur.)

Çünkü köylümüz dahil herkes okuyup doktor/mühendis ve memur olmak istiyor.

Ortaokul ve liselerin zorunla hale gelmesi toplumumuzun dinamiklerini çökertti.

Liseyi bitiren bir genç artık köyüne dönmek istemiyor. Çiftçilik veya hayvancılık yapmak istemiyor. Hatta fabrikalarda işçilik bile yapmak istemiyor. Beyaz yakalı olmak istiyor.

Kızlarımız zaten ayrı bir alem...

Bunun sonucunda dışardan hayvan ithal eden, dışardan buğday ithal eden bir ülkeye doğru evriliyoruz.

Beş yıl sonra ülkede ekilmedik birçok arazimiz, boş meralarımız olacak.

Delikanlılar da kahve köşelerinde devlete ve iktidara kendilerine rahat iş vermediği için sövecek, küfredecek veya teröre bulaşacak.

Beş yıl sonra kahve milleti esnafımız öğretmen, imam, mühendis ve avkattan oluşan bir işsizler yumağı olacak...

Biz beş yıl sonra tarımımızı, sanayimizi ve hayvancılığımızı canlandırmak için Afrika'dan ve başka ülkelerden işçi ithal edeceğiz. Gençlerimiz de rahatlarını bozmamak için çocuk yapmamaya veya birden fazla yapmamaya çalışacak, nüfus eksiye düşecek ve bir süre sonra yabancıların sayısı arttığından yabancı düşmanlığı başlayacak. Şimdiden Suriyeli düşmanlığı başladı bile...Tıpkı Avrupalıların yaşadığı gibi....

Bu süreçte aslında bizi kurtaracak olan yeni bir işçi sınıfı olarak Suriyeliler ülkemizin kalkınmasında önemli bir işlev göreceklerdir.

Biz beş yıl sonra ülkemizin çarklarını çevirmek için yabancı iş gücünü ithal edeceğiz. Bizim insanlarımız da iş yok diye devlete düşman olacak. Çünkü bizim insanlarımız hem işi beğenmiyor ve hem de herkes rahat, masa başı iş istiyor...

Malesef toplum buna evriliyor. Süreci hızlandıran ana unsur da zorunlu eğitimine ilkokuldan sonraki dönemin dahil edilmesi oldu. Sanayi çırak bulamaz, tarım sektörü ırgat, hayvancılık maraba, fabrikalar da işçi bulamaz durumda...

Ama öbür taraftan insanlar iş yok diye yırtınıyor...

Acil çözüm

Çözüm yolu çok basit. Zorunlu eğitimi elden geçirme, işletilmeyen tarım alanların devlet tarafından işletilmesi için el konulması, devlete ait hazine arazilerinin işletilmesi için insanlara verilmesi, modern hayvancılığın kurulmasıdır. Yalnız bütün bunlar için kredi sistemine geçilmesin. Çünkü insanlarımız kredi almak için kitabına uyduruyor ve sonra yapmıyor. Bunun yolu resmi kooperatif sistemlerinin oluşmasıdır.

Ülkemiz yaşlanıyor... Gençler ise iş beğenmiyor, çalışmiyor... Acil müdahale. Bu konuyla ilgili epey görüş ve çözüm üretebiliriz. Ama bizim bu görüşlerimizden yararlanacak bir devlet erki yok.

Geleceğimizi kurtarmak için gayret etmeliyiz.